بازار و بورس - بهای نقدی سنگ آهن در هفته گذشته کاهش یافته چراکه بازار با مجموعه ای از عوامل مثبت و منفی در چالش است.

به گزارش رویترز که به قلم کلاید راسل تحلیلگر بازارهای کالایی نوشته شده، در سمت منفی و نزولی، برخی محدودیت ها برای تولید فولاد در شهر بزرگ تولید کننده چین یعنی تانگشان به منظور مقابله با آلودگی هوا وجود دارد، اگرچه این اقدامات ماهیتاً موقت هستند.

افزایش موجودی بنادر در چین، که حدود 70 درصد سنگ آهن جهانی دریایی را خریداری می کند، همچنین باعث احتیاط در مورد قیمت ها می شود، به ویژه از آنجا که عرضه از صادر کنندگان برتر مانند استرالیا و برزیل به اندازه کافی قوی به نظر می رسد.

یک سوال دیگر این است که چین چه مقدار فولاد در سال جاری نیاز دارد. انتظارات صنعت متمرکز بر افزایش اندک تولید نسبت به سال گذشته است که به رکورد بیش از 1 میلیارد تن رسید، اما برخی دیگر سوال می کنند که آیا پکن در سال 2021 همانقدر محرک مالی ارائه می دهد که طی همه گیری ویروس کرونا در سال گذشته تزریق کرد.

در سمت مثبت و صعودی، نشانه ها حکایتگر این نکته هستند که تقاضای سنگ آهن دریایی در خارج از چین در حال افزایش است، زیرا اقتصاد در اروپا و آسیا از ضربه اقتصادی ناشی از بیماری همه گیر بهبود می یابد.

شایان ذکر است که علیرغم کاهش قیمت سنگ آهن، هنوز در سطح بالایی از نظر تاریخی باقی مانده است چراکه از ماه مه 2014 تا مه 2019 زیر 100 دلار در هر تن بوده است و همچنین از کمترین میزان سال 2020 یعنی 79.60 دلار در مارس همان سال ، 106 درصد افزایش داشته است.

در حالی که دستورها برای بستن برخی از کوره های بلند فولادی در این ماه بازار سنگ آهن را متاثر کرده است، بعید است که این اقدام به تنهایی برای ایجاد فشار جدی در تقاضای سنگ آهن در چین طی سال جاری میلادی کافی باشد.

در عوض، اقدامات تانگشان نشان می دهد كه آلودگی هوا هنوز در چین مورد بحث است و شاید صنعت فولاد باید آماده اتفاقات مشابه در سایر مناطق تولیدی باشد.

تغییر به سمت کیفیت بالاتر؟

از نظر تئوری، کارخانه های تولید فولاد می خواهند تولید را به حداکثر برسانند و میزان انتشار کربن را به حداقل برسانند، این بدان معنی است که تغییر به سنگ آهن با کیفیت بالاتر و افزایش استفاده از محصولات سودمند مانند گندله است.

این به نفع تولیدکنندگان این محصولات است اما احتمالا به استخراج کنندگان سنگ آهن با کیفیت پایین آسیب برساند.

با این حال، لازم به ذکر است که عمده تولید سنگ آهن داخلی چین از کیفیت بسیار پایین تری حتی از تولیدکنندگان درجه پایین در استرالیا برخوردار است، به این معنی که برای تبدیل شدن به چدن و سپس فولاد خام به زغال کک بیشتری نیاز است.

کاهش در استفاده از سنگ آهن داخلی ممکن است به تأمین کننده های مختلف دریایی کمک کند، اما این مسئله به اینکه آیا کارخانه های فولادسازی چین واقعاً به ورودی با کیفیت بالاتر روی می آورند بستگی دارد.

در حال حاضر، به نظر می رسد که کارخانه های تولید فولاد چین به اندازه کافی تامین می شوند و موجودی آنها در بنادر به 129.5 میلیون تن در هفته منتهی به 5 مارس رسیده است، در حالی که در هفته منتهی به 8 مارس 124.25 میلیون تن بود.

به نظر می رسد واردات سنگ آهن چین در ماه مارس در قیاس با سطح فوریه ثابت باشد. بر اساس داده های اولیه رفینیتیو، انتظار می رود ورودی دریایی 85.29 میلیون تن در ماه در مقایسه با 85.24 میلیون در فوریه و 99.19 میلیون در ژانویه باشد.

در صورت محاسبه روزانه، واردات چین در ماه های اخیر تعدیل شده است.

با این حال، لازم به ذکر است که واردات سایر کشورهای جهان در حال افزایش است. به طوری که در ماه مارس میزان واردات خارج از چین 41.25 میلیون تن تخمین زده شده است، در حالی که در فوریه 34.43 میلیون و در ژانویه 35.76 میلیون تن بوده است.

نسبت واردات سنگ آهن چین به واردات جهانی انتظار می رود که از 71.2 درصد در فوریه و 73.5 درصد در ژانویه به حدود 67.4 درصد در ماه جاری میلادی کاهش یابد.

پرسش مهم در این بازار این است که آیا ریکاوری جهانی خارج از چین برای جبران رشد تعدیل شده چین کافی خواهد بود.