متهم ردیف اول ریزش بورس با لبخندی فریبکارانه روبروی دوربین های خبری می ایستد و ادعا می کند اگر کسی بتواند وضعیت بورس را اصلاح کند "دولت من" خواهد بود.
کمی آن طرف تر از این حقه سیاسی یکی دیگر ادعا می کند نخستین کسی است که از خائنان بازار سرمایه شکایت کرده و خودش می داند که جای "ریشه" به "میوه" درخت بورس حمله ور شده است.
همانقدر که دستکاری در نرخ ارز و سودبانکی به تلاطم بازار سرمایه لطمه زده، رفتار دژخیمانه با برخی فعالان بازار سرمایه و ترساندن حقوقی های بورس، سهامداران را در باتلاق زیان فرو برده است.
تماشای نمایش دلسوزی برای مردم وقتی سخت تر می شود که تقریبا تمامی سهامداران مالباخته، قاتلان سرمایه های خود را می شناسند و وعده های شرم آورشان مثل تیر زهرآگینی، قلبشان را نشانه می رود.
نکته مهم اینجاست که نامزدهای آوردگاه ۱۴۰۰ از "زیان" دیگران برای "سود" خودشان کیسه می دوزند و حتی مردی که بیش از شانزده سال سکان صنعت بیمه را در دست داشت حتی یک وعده بیمه ای (تکرار می کنم حتی یک وعده بیمه ای) ارائه نمی‌دهد و فقط ادای سوپرمن بورسی را درمی آورد.
نگاهی به تیترهای بورسی نامزدهای انتخابات ۱۴۰۰ می تواند دلایل ناکامی بازار سرمایه را به خوبی نشان بدهد. وقتی نامزدی فرق یکی از سه ضلع مثلث اقتصاد کشور را با "دیگ زودپز" نمی داند و وعده اصلاح "سه روزه" بورس را مطرح می کند یعنی کار از کارخانه خراب است.
نهادناظر بورس باید در روزهای پایانی تبلیغات با بهره گیری از تمامی امکانات اطلاع رسانی این تبلیغات مسموم را خنثی کند و اجازه ندهد قاتلان سرمایه های عمومی و برهم زنندگان نظم بورس به این سادگی بر موج احساسات مردمی سوار شوند و به تکرار دروغ های شرم آور خود اصرار کنند.
مردم حق دارند این واقعیت را بدانند که نه چماقداران سیاسی که ابزاری جز توهین و تهدید ندارند، می توانند سرمایه هایشان را نجات دهند و نه آنانی که حتی از پرداخت مبلغی ناچیز برای سرپاایستادن بازار سرمایه، دریغ کردند و با بهانه های بنی اسرائیلی، راه نفس کشیدن این بازار را مسدود کردند.
دست از سر بازار سرمایه بردارید تا روی ریل منطق اقتصادی برگردد و کام سهامداران را یک بار دیگر شیرین کند. آهای اهالی وعده های سیاسی! با همه شما حرف می زنم.

^{علیرضا محمدی - کارشناس بازار}